äTo ujęcie historii Niemiec okresu powojennego stanie się opracowaniem standardowymö. äDeutsche Allgemeine Zeitungö äFascynujące dziełoů Wydarzenia wewnętrzne, powiązania zagraniczne i świadome starania aktorów spoza Niemiec dopomogły Niemcom dopasować się do Zachodu nie tylko w sensie militarnym, ale także w zakresie uznawanych przez społeczeństwo obywatelskie wartości. Ów proce przedstawiony został w tej książce w sposób przykładowy, przy czym dostatecznie dużo uwagi autor poświęcił towarzyszącym mu dyskusjomö. Gerhard L. Weinberg, äJournal of Interdisciplinary Historyö äJakże niezwykłe wyzwanie! Konrad Jarausch nakłania nas do refleksji nad historią powojennych Niemiec ľ Zachodnich i Wschodnich w tandemie ľ jako »procesem cywilizowaniaź, dłuższej i zawiłej nauce, jak żyć w empatii tam, gdzie wcześniej niepodzielnie rządziła wrogość, a najbardziej mordercza wojna zniszczyła podstawy ucywilizowaniaö. Michael Geyer, University of Chicago Konrad H. Jarausch ľ jest profesorem (Lurcy Professor of European Civilization) na University of North Carolina w Chapel Hill (USA) i pracownikiem naukowym (Senior Fellow) w Center for Research in Contemporary History w Poczdamie (Niemcy). Opublikował kilkadziesiąt książek poświęconych współczesnej historii Niemiec i Europy. Autor, niemiecko-amerykański historyk i politolog, zaangażowany na wielu płaszczyznach w przemiany scientific community zjednoczonych Niemiec, dokonuje w swoim dziele krytycznego bilansu przemian społeczno-politycznych z perspektywy ädalekiejö (amerykańskiej) oraz bliskiej, bo wewnątrz-niemieckiej. Dwoistość doświadczeń nadaje jego diagnozom jedyną w swoim rodzaju ostrość; na spojrzenie hic et nunc nakłada się refleksja w kategoriach ädługiego trwaniaö niemieckiego. Praca ukazuje się jako 36 tom renomowanej serii Poznańska Biblioteka Niemiecka.

Autorka odtwarza proces kształtowania się szkolnego kanonu tekstów o Zagładzie. Podstawę rekonstrukcji stanowią listy lektur dla szkoły podstawowej i średniej, obowiązujące w Polsce w latach 1947-1991, programy nauczania dla tych typów szkół, podręczniki szkolne, poradniki metodyczne, a także teksty krytyczne, opracowania, monografie oraz recenzje zamieszczane w opiniotwórczych czasopismach. Wedle autorki książki do roku 1991 nie można mówić o istnieniu w Polsce korpusu tekstów o znaczeniu kanonicznym podejmujących temat Zagłady. Uformowanie się tak rozumianego kanonu uniemożliwił brak dystansu czasowego wobec wydarzeń, jakie złożyły się na Zagładę, przede wszystkim jednak decyzje oświatowe, czynniki natury politycznej, społecznej, socjo-literackiej, a także sposób myślenia o KL Auschwitz-Birkenau jako o obozie koncentracyjnym (bez określania, że był to również obóz zagłady) oraz oficjalne ujęcia ofiar obozu (uniwersalizujące, narodowościowe, narodowo-państwowe).